PKK ile HDP arasında mesafe yok! Katliamla da yok

Hürriyet yazarı Ahmet Hakan'ın yayımladığı köşe yazısı;

Her PKK katliamında...

Gözler kısılıp HDP’ye bakılıyor.

- “Ne diyecekler acaba?” diye...

- “Katliama yönelik şöyle okkalı bir kınama yapacaklar mı?” diye...

 

- “Acaba yine bir gerekçe bulacaklar mı?” diye...

- “Bu sefer, ‘Bu yapılan alçaklıktır’ demeyi başarabilecekler mi?” diye...

- “Silahsız insanları katletmek de neyin nesi!” tepkisi gelecek mi diye...

- “Biz artık yokuz bu işte! Yeter artık” diyecekler mi diye...

Ama hayır!

Nafile!

Olmuyor, olamıyor.

- Yine bin dereden su getirmeler...

- Yine alçaklığı okkalı bir şekilde kınayamamalar...

- Yine “devlet” ile “terör örgütü” arasında hiçbir fark görmemeler...

- Yine PKK’ya bir türlü toz konduramamalar...

- Yine “İki taraf da biraz hatalı” falan diyerek terör örgütünü temize çıkarmalar...

- Yine “Kandil’i küstürmeyelim ama milletin tepesini de attırmayalım” inceliğini kollayan metinler...

Buradan HDP’ye sesleniyorum:

Anladık...

PKK ile aranıza mesafe koyamıyorsunuz.

Bari katliamla aranıza mesafe koyun.

DOSTLAR! ROMALILAR! BUNLAR NORMAL DEĞİL

- Sabah akşam sürekli Erdoğan, İmamoğlu, Muharrem İnce, Bahçeli, Akşener, Kılıçdaroğlu konuşmak...

- “Özür dilerim, affedersin, lütfen, teşekkür ederim” gibi sözlere hiçbir durumda asla yüz vermemek...
 

- “Millet”, “vatandaş”, “halk”, “toplum” dendiğinde... Akla sadece kendi siyasi çizginde olanları getirmek...

- Ölü kendindense “Ölünün arkasından konuşulmaz” demek... Ölü kendinden değilse ölünün arkasından hunharca konuşmak...

- Özel hayata pervasızca dalmak... İlk çırpıda “Niye evlenmiyorsun”, “Niye çocuk yok”, “Kaç para maaş alıyorsun” sorularını peş peşe sıralamak...

- Fanatik olmak... Ya siyah ya beyaz kutuplaşmasının parçası olmak... Hep iyi tarafları ya da hep kötü tarafları görmek...

- Sürekli toplantı yapmak. Sonra yine toplanmak. Toplantıyı uzatmak. Toplantılara doyamamak. Toplantısız yapamamak...